unearth / Paleo-Pacific
Shun Owada (JP)
instalacja, 2017
Praca zgłębia dwa fundamentalne składniki dźwięku: atmosferę i czas. Wykorzystuje w tym celu szczególny rodzaj wapienia powstały w wyniku fosylizacji fuzulin – małych organizmów morskich, które wymarły podczas największej masowej ekstynkcji 250 milionów lat temu. Ciała fuzulin kształtowały się w wyniku wiązania dwutlenku węgla w morzach. Dwutlenek węgla nadal zachowany jest w ich skamielinach. Pod wpływem skrapiania rozcieńczonym kwasem, skamieliny te rozpuszczają się, przy czym dwutlenek węgla uwalniany jest do powietrza. Dzięki mikrofonom otaczającym wapienie publiczność może słuchać subtelnych odgłosów towarzyszących rozpuszczaniu się skamielin.
Shun Owada (JP), ur. w 1985 r., mieszka w Tokio i Indiach, zajmuje się twórczością dźwiękową, w ramach której rozwija swoje zainteresowanie fizycznymi i fizjologicznymi aspektami dźwięku oraz bada powiązania między dźwiękiem a percepcją (żywych) obiektów. Jego prace przybierają rozmaite formy – od improwizacji z wykorzystaniem komputerów do instalacji dźwiękowych. Jest posiadaczem tytułu magisterskiego w zakresie sztuk pięknych oraz dyplomu licencjackiego z muzyki, które otrzymał na Tokijskiej Akademii Sztuki. Jego prace prezentowane były miedzy innymi na festiwalu Ars Electronica 2018, wystawach grupowych Impurity/Immunity (不純物と免疫) w tokijskiej galerii Arts and Space Hongo (2017) i Sound Reasons w galerii 1Shanti Road w Bangalore (Indie, 2016) oraz na wystawach indywidualnych unearth (NTT InterCommunication Center, Tokio) w 2015 r. i dissolution (Tokyo Wonder Site Hongo, Tokio) w 2014 r.
