Frames

Udostępnij  

Nicolas Clauss (FR)

instalacja, 2018

Mniej lub bardziej pozwijane ciała wyświetlane są (w skali 1) w piramidzie pudeł. W tych ograniczonych przestrzeniach poruszają się najlepiej jak tylko potrafią, interpretując tę wspólną przegrodę, gdzie czas jest rozciągnięty, gdzie gesty, które powstają, opuszczają same siebie – w ogólnej choreografii – by stać się innymi. Izolując ciała, po to by ostatecznie zebrać je w stos pudełek i połączyć je tym samym punktem, praca kwestionuje relację jednostki w odniesieniu do grupy. Przywołuje wątki, które nas łączą i które nas izolują, zawiera, zamyka lub chroni nas, ramy wszelkiego rodzaju, codzienne, społeczne, psychologiczne, cielesne, ale także ideologiczne, emocjonalne, reprezentacyjne…

Nicolas Clauss (FR) porzucił malarstwo w 2000 r., aby czerpać głównie z wideo i programowania. W formie antropologii wizualnej (czasami choreograficznej) podejście artysty stale kwestionuje postać ludzką/figurę człowieka, za pole eksperymentu biorąc filmowany obraz i jego tryby rozmieszczania w czasie i przestrzeni. Tryby eksploracji obrazu oparte są na pseudolosowych językach algorytmicznych. Wideo staje się ruchomym terytorium, bez początku i końca, gdzie czasowość jest rozszerzona, gdzie filmowany obraz oddala się od pierwszego kierunku, aby zapuścić się w inne, które są możliwe. Aby nazwać tę pracę, artysta opowiada o losowych wideografiach.